Digitale Fotografie Vakantie

Ja, ik heb hem. Een droom camera? Op sommige punten wel en op andere punten niet. Ik ga alles ( nou ja, veel, maar zeker niet alles) uitleggen. Alles uitleggen is niet te doen.

Van nature ben ik een pure fotograaf. Tot het moment dat ik de Hasselblad kocht schoot ik 100% in JPG. Waarom? Omdat dit de meest pure vorm van fotografie is. Gewoon maken wat je wilt maken. Niets meer en niets minder. En al dat geleuter door derden dat RAW veel beter is, het is maar net hoe je ernaar kijkt. Sinds ik wel in RAW moet schieten met de Hasselblad ben ik nog nooit zoveel tijd kwijt geweest aan het maken van een foto.

Je kunt wel in JPG schieten met de 907 CXII , maar daar heb ik hem niet voor gekocht. Aha, denken sommigen nu misschien, dus je wilde toch liever in RAW fotograferen. Nee, nog steeds niet. Ik heh hem nu vier maanden of zo, dus best wel lang gewacht voordat ik ben begonnen met het schrijven van deze test/review. En nog steeds zeg ik dat ik veel liever in JPG zou willen schieten met de Hasselblad. Het kan, maar het heeft geen zin met de Hasselblad camera.

Omdat je niets kunt instellen. Ja, de witbalans, maar dat is dan ook het enige. Je kunt niet de verzadiging, contrast, Active D lighting (ophelderen schaduwen) instellen. En dat is meer dan jammer. Een groot punt van kritiek op alle Hasselblad camera's. Alles wat ik normaal gesproken al tijdens het fotograferen doe en kies kan in RAW alleen maar in de nabewerking. Ik kan met de Hasselblad de foto dus niet maken zoals ik hem wens te maken.

Waarom heb je hem dan gekocht?
Nou om een hele simpele reden. Omdat het een midden formaat camera is. De beeldsensor is dus veel groter en de pixels ook. 50 miljoen pixels van een midden formaat camera zullen altijd beter zijn dan 50 miljoen pixels van een full frame camera. De sensor is aanzienlijk groter en dus kunnen hetzelfde aantal pixels ook veel groter zijn. En grotere pixels vangen makkelijker en beter het beschikbare licht op.

En daarnaast is het midden formaat beter geschikt voor zeer grote foto's. Een recent voorbeeld is het volgende.

Ik heb foto's verkocht aan een gemeente hier in de buurt. Zeg maar een soort stock fotografie van veel dingen die leuk en mooi zijn. Ze hebben dus een voorraad foto's die ze vrij kunnen gebruiken als ze ze nodig hebben. Nu hebben ze zeer recentelijk besloten om vier grote panelen ( vier bij twee meter) te vullen met de aangekochte stock foto's. Dat gaat dus niet. Dat wordt een drama zo slecht als het eruit zal gaan zien. Ik heb ze dan ook zeer sterk geadviseerd om het voorgenomen plan niet door te zetten.

Voor dat soort formaten heb je dus Hasselblad foto's nodig. Midden formaat foto's die eindeloos te vergroten zijn. En dan hoeft het niet meteen perse vier bij twee meter groot te worden. Maar vanaf A2 formaat ga je het verschil echt wel zien. Vergeleken met full frame camera's en APS-C.

Dit is dus een korte uitleg waarom je een midden formaat camera zou kunnen kopen. Kom je niet toe aan geprint werk van A3 of groter dan heeft het geen enkele zin om een Hasselblad te kopen. Een argument voor 99 procent van de fotograferende mensen.

Waarom ik hem toch heb gekocht is deels duidelijk. Als het groot moet worden heb je de allerhoogste kwaliteit nodig. Grote pixels en een grote sensor.

En het leuk van dit alles is met de 907 dat het feitelijk een hele kleine camera is. Een gemiddelde spiegel reflex camera is groter. En wanneer je de digitale achterwand (eigenlijk het hart van de camera) eraf haalt net als het objectief dan blijft er bijna niets meer over. Zie hieronder.

De digitale achterwand (het 50C gedeelte)

Zoals net boven geschreven, dit is het werkelijke hart van de camera. Dat is los te koppelen. Hasselblad is altijd op enkele camera's na, altijd modulair op te bouwen geweest. Of noem het uit te breiden of geef het de naam onderdelen te kunnen vervangen. Komt Hasselblad had later bijvoorbeeld met een nieuwe achterwand met meer of beter dan kan die weer zo op de camera geplaatst worden. Net zoals ik de 30 jaar oude lenzen nog steeds kan gebruiken. Bij welk ander merk is dit mogelijk?

En op het 50 C gedeelte( de naam geeft het al aan) zijn 50 miljoen grote pixels aan bezig. 2x zo groot als vergeleken met een APS-C camera. In het verleden heb ik al vaak geschreven over het belang van grote pixels . Hoe groter het gat is waar het licht precies recht in moet vallen, des te makkelijker dat zal gaan. Je kunt je voorstellen dat een grote gat makkelijker en beter het licht opneemt. Resultaten zijn: diepere kleuren, mooiere toon overgangen, hoger dynamisch bereik. Al hoewel dat laatste niet altijd het geval hoeft te zijn. Er zijn ook APS-C camera's die ook aan hoge dynamisch bereik waarden kunnen komen. Maar toch zullen die niet zulke mooie kleuren en kleurgradaties laten zien. Deels omdat een midden formaat camera zoals de Hasselblad meer pixels heeft, maar vooral omdat de pixels veel en veel groter zijn. Hoe groter de pixel des te beter het beeld is de vuistregel. Dus ook beter dan een 50 miljoen pixel full frame camera. En dan laat ik het beeldruis verhaal maar even achterwege anders wordt het wel een heel erg lang verhaal.

Dan komt daar bovenop dat bij Hasselblad een mannetje of een vrouwtje een hele dag bezig is om de 50C van de 907CX te kalibreren. Iedere 50 C die de Zweedse fabriek verlaat is totaal geoptimaliseerd. Bij een minder resultaat dan dat gaan ze de deur niet uit. En dat zorgt ervoor, behalve bouw kwaliteit, dat een Fuji midden formaat camera soms wel de helft goedkoper is. De Fuji krijgt die aandacht niet. Dat is meer een lopende band product. En de Hasselblad niet. Tijd kost geld. En dat geld zit hem in de bouwkwaliteit en de persoonlijke aandacht die iedere Hasselblad camera krijgt. daar betaal je 2000-3000 euro meer voor vergeleken met een Fuji midden formaat.

De Hasselblad is een dure camera. Deels te verklaren door de gebruikte beeld sensor, maar die zit ook voor zover ik weet in een Fuji midden formaat camera. Calibratie ( fijn afstellen en inregelen in de fabriek) van de camera heb ik het al over gehad. En dan komt als derde de bouwkwaliteit. De gebruikte materialen en hoe in elkaar gezet. Pak hem beet en je snapt waar ik het over heb. Dat gaat alleen niet bij het lezen van deze test/review. Dus je moet me maar geloven. Het is allemaal zo stevig, zo herkenbaar als een echte Hasselblad. 40 jaar geleden stond ik hier ook mee te fotograferen. En de look and feel is precies hetzelfde gebleven. Je voelt dat je wat in je handen hebt. Het geeft veel vertrouwen. Een Hasselblad pak je niet beet, nee die gaat in je handen liggen.

En misschien wel het belangrijkste punt voor een ieder die al eerder met Hasselblad heeft gefotografeerd of er nog spullen van heeft. Het is een modulair systeem. Veel is uitwisselbaar. Ook alle oude objectieven zijn nog te gebruiken middels adapters die er in vele soorten en maten zijn voor het X systeem. Al mijn oude V (5 stuks) objectieven kan ik zo weer gebruiken. Of door een adapter op de 907CX te plaatsen en daarop de oude V lens. Of de digitale achterwand overplaatsen op die oude Hasselblad camera en dan kun je sowieso al je oude objectieven nog gebruiken. De ene is dan wat beter dan de andere. Dat wel. Maar… je gaat kwalitatief gezien over iedere Full frame camera heen. Met 30-40 jaar oude spullen.

Toen mijn budget op was had ik alleen maar de nieuwe 45 mm XCD F/4 lens. Maar ook nog steeds al mijn oude objectieven. Hoewel de 45 mm XCD F/4 wel mijn favoriet is. Het is duidelijk dat die speciaal ontworpen is voor de huidige generatie moderne midden formaat camera's. Met de oude objectieven heb je geen AF (dat bestond toen nog niet), maar dat is niet belangrijk met het gebruiken van een Hasselblad. Vroeger maakte je alles met handmatige scherpstelling. Sommigen kunnen het zich misschien nu niet voorstellen maar het was echt zo. Veel van mijn foto's met de 90& CXIImaak ik met manuele scherpstelling. Sowieso moet je hoe groter de beeldsensor is die je gebruikt steeds nauwkeuriger gaan scherp stellen. Dat is met een APS-C camera vele malen makkelijker en vooral sneller. Scherpstellen manueel is met de 907 ook echt een genot. Even twee keer tikken op het beeldscherm en je zoomt in op je live beeld. Even draaien aa mn de scherpstelling en je kunt exact zien waar je op scherp stelt. Een fantastisch goed werkend systeem. Uiteraard niet voor sport fotografie. Maar dan pak je weer je fulll frame. Tenzij je je sport foto helemaal kunt voorbereiden. Als je weet waar de actie gaat plaatsvinden. Die ga ik nog wel eens maken. Let maar op in de toekomst.

Een 907 CXII koop je niet voor de snelheid maar voor absolute topkwaliteit qua alles. Slow photography is een populaire term. Het valt allemaal wel mee. Ik zou het zeker niet in een vakje willen stoppen. Het is en was een camera voor absolute topkwaliteit. En kwaliteit kost tijd. Altijd. Dus lees voortaan bij het woord slow photography dat de fotograaf die dat woord gebruikt eigenlijk zegt dat hij voor topkwaliteit gaat. Het is een soort elitaire uiting van dat je goed bent zonder dat je het direct zo wilt uitspreken. Ook snelle foto's kunnen heel erg goed zijn. Staar je dus niet blind op termen.

Resolutie: 8772 x 6200 (heel erg scherp en heel erg groot af te drukken)
Raw: 16 bit kleurdiepte ( leuk voor nabewerking, maar toch is dit minder belangrijk dan je denkt, heb je alleen wat aan met een hele goede workflow)
Dynamisch bereik: 14 stops (zwart is bijna niet dicht te laten lopen, zoveel dynamisch bereik heb je) en toch kom ik nog fout belichtingen tegen van Hasselbald gebruikers. Dat is heel erg knap als je dat voor elkaar krijgt.
USB-C: Lekker voor tether fotografie in de studio. Tijdens het tettheren wordt en blijft je batterij volledig opgeladen
Leaf shutter objectieven: Je camera slijt dus niet.
Sluitertijden: van 68 minuten tot 1/2000e sec.
En hier laat ik het even bij. Er is nog veel meer te melden als Wifi en dat soort zaken en nog meer specs, maar dat zijn niet de allerbelangrijkste.

Dit is natuurlijk waar het echt om gaat. Foto's maken. Niet over een camera blijven kletsen, maar gewoon gebruiken. Voor mij was het sowieso een hele omschakeling. Daar ik altijd in jpg werk. En dat kan met de 907CXII ook wel, maar daar koop je de camera niet voor. Dat is in dit geval te beperkend. Vooral ook omdat er niets ingesteld kan worden in zowel jpg als in RAW. Dus ik kan sowieso niet fotograferen hoe ik het zou willen fotograferen. Ja, dan kan ik net zo goed in RAW gaan fotograferen. Ik blijf het een minpunt vinden van de Hasselblad camera. Alles wat ik je laat zien is dus nabewerkt. Je hebt geen keuze. Liever zou ik zien dat zaken als contrast, verzadiging, ophelderen zwarten, verscherping, standaard in de menu's aanwezig zouden zijn. Het is echter nog niet zo. Misschien komt het nog een keer. Dan ga ik zo weer over op jpg in de Hasselblad. Maar wat je niet hebt kun je niet gebruiken. Hasselbald, bouw even wat instellingen in. Het kost niets. Het is zo simpel. En er ligt nog ergens een patent op de plank van 14 bit Jpg. Gebruik die dan ook en klaar is kees.

In deze foto kun je goed zien waar de Hasselblad 907 CXII goed in is. Wat je ziet is vele lichtsoorten. TL, gloeilamp, daglicht en natrium lampen. Een potpourri van licht. En zie er maar wat van te maken. Het voorste gedeelte is niet het moeilijkste om te belichten. Daar kom je met 14 stops dynamisch bereik wel uit. Nee, het gaat meer eigenlijk om de straatjes erachter en de doorsteking in de lucht die er nog steeds is. Met mijn ogen was de lucht echt pikzwart. Om dat beter te kunnen laten zien moet ik hieronder een deelvergroting laten zien.

Wat je hier ziet is een deel uitsnede op 200%. Scherpte, ja dat zit wel goed. Dat is ongekend fenomenaal. Het lijkt of je wel kunt blijven vergoten zonder dat het gevolgen heeft. Belangrijk bij bovenstaande foto is echter de doortekening die er is en blijft in de zwarte delen van de foto. Niets loopt dicht. Er is nergens een stukje zwart waar geen doortekening meer is. Terwijl de hoge lichten best wel voor een zeer hoog contrast in het algemeen zorgen. De lantaarnpaal die je ziet bijt overigens wel uit, maar dat mag.
De blauwe lucht in de foto aanwezig kreeg ik niet meer erbij gecropt in het voorbeeld. Daar moet je maar weer even voor naar de totaal foto kijken. Net zoals de kleuren. Zo ongelofelijk mooi en betrouwbaar en echte. Over het HNCS (Hasselblad natural colour solution) ga ik het later nog hebben.

Gave plaat vind ik dit zelf. Omdat de kleuren zo mooi en echt zijn. Het is een foto van alpaca wol. Nu moet je weten dat hoe lichter de wol is hoe duurder die is. Alleen 1 jarige alpaca's geven witte wil. Naarmate ze ouder worden verkleuren ze naar steeds bruiner. En de wol wordt dan ook harder. Het was voor de opdracht gever van deze foto dan ook een voorwaarde dat ik goed liet zien hoe het kleurverloop is van Alpaca wol. Er zijn overigens nog veel meer gradaties. Maar bovenstaande foto is zo kleurecht! Een voorbeeld van wat er kan en heel goed kan met de Hasselblad camera. Mede deels door de HCNS van Hasselblad. Kies de Kelvin waarde van je flitsers en stel die in op de camera. Daarna heb je, mits goed belicht een foto waar je eigenlijk niets meer aan hoeft te doen qua kleuren. De kleuren zijn meteen zo goed en mooi. En zo echt! Ik denk dat de kleuren van Hasselblad wel het sterkste punt zijn.

Een dubbelportret van mijn schoonouders. Huidkleuren goed krijgen is het lastigste onderdeel van alle soorten fotografie. Want hoe moet een huidskleur eruit zien? Hier zie je wel degelijk een stukje integratie van mijn keuzes in. Witbalans was 5900K. Waarom? Dat vind ik mooi. Een mooi portret mag van mij wat warmer zijn. Dat is echter smaak. Gek genoeg vind ik dit in jpg toch vele malen makkelijker dan met Raw fotografie. Maar ik ben eruit, ik weet hoe ik het moet doen. In combinatie met Phocus software. Hasselblad raad aan om zoveel mogelijk daarmee te werken en ze hebben gelijk. De Phocus software kent het eigen Hasselblad profiel. Capture one boycot Hasselblad om dat ze zelf leverancier zijn van Phocus one digitale achterwanden. Met Capture One kun je dus niet met Hasselblad fotograferen. Heel flauw allemaal, noem het zelfs maar kinderachtig. 349 euro voor een stukje software vragen kunnen ze wel maar dan toch nog voor dat bedrag je concurrenten blijven boycotten. Ik kan echter niet blijven wisselen van software. Ik heb genoeg aangeschaft.

Ik blijf in mijn totale workflow zo lang mogelijk werken in Phocus (Hasselblad software)werken en pas op het laatste moment zet ik de foto om naar een tiff die wel uitgelezen kan worden door Capture one. Dan moet echter alles al goed zijn. Capture one kan namelijk niet overweg met het Hasselblad kleurprofiel. Zou je er dan alsnog iets aan doen qua nabewerking, dan verlies je de mooie natuurlijke en betrouwbare kleuren van je Hasselblad. En dat is nu juist waar ik hem voor gekocht heb. Kortom er zijn best wel veel haken en ogen waar je doorheen moet als je ooit een Hasselblad zou gaan kopen. Je krijgt kwaliteit niet kado. Het is veel uitzoekwerk en de problemen door derde partijen zoals Capture one zien te omzeilen. Hoe het met Lightroom zit weet ik niet. Die heb ik niet. Maar volgens mij is het daar precies hetzelfde.

Nu nog even een deelvergroting van mijn schoonvader.

Kijk dit zijn echte kleuren. Het rood in de wangen komt omdat hij al wat ouder is en de huid dunner wordt. Dan komen de bloedvaten in de huid meer aan de oppervlakte te liggen. Het klopt dus was je ziet. Kleurbalans zit een kleine interpretatie in van mijn kant. Iets warmer geschoten dan dat het in werkelijkheid is. Vind ik mooi. En dan niet vervolgens de huid totaal gaan strak trekken middels nabewerking. Dat kan ook met een APS-C camera. Daar heb je geen mooie zachte Hasselblad scherpte voor nodig. Blijf zo dichtbij mogelijk als waar de camera voor ontworpen is. Mooie zachter scherpte en zeer betrouwbare kleuren.

En dan nu een winters landschap voorbeeld. De foto is gemaakt recht tegen de zon in. Gewoon een test om te kijken hoever ik zou kunnen komen met 14 stops dynamisch bereik en nabewerking. Als hoewel ik dit met mijn Fuji of Nikon ook welk zo had kunnen schieten. Kwestie van je instellingen juist kiezen. Toch gaat de 907 CXII 50C, wel nog een stap verder. Weer door de hele grote pixels, met slechts 50 miljoen ervan. Bij 100 miljoen pixels, want die camera's zijn er ook, zou een bovenstaand doorrekende foto toch moeilijker te maken zijn. Want de beeldsensor blijft even groot maar wel met 2x kleinere pixels. Dat gaat altijd ten koste van…
Deze foto is 100% nabewerkt. Hoe dan? Nou dan laat ik je ook het origineel zien.

Hier zie je dus de originele belichting. Weinig verheffend. Het mooi moet dus uit de nabewerking komen. Beter dan dit kon ik de foto niet maken. Gewoon omdat er niet meer in te stellen valt. Nu zal de gemiddelde RAW fotograaf denken: "Joh waar maak je je druk over". Maar dat denken ze omdat ze het altijd zo doen. En voor mij is het nieuw en ik blijf het omslachtig vinden. De witte lucht moest er dus weer terug ingebracht worden met nabewerking. De witbalans aangepast. Ik kende die nog niet zo goed qua voorspelbaarheid van het maken van deze foto. Niet vetrouwende op mijn nabewerking kunsten. Wat uiteindelijk natuurlijk wel heeft plaats gevonden. Kijk maar naar de twee verschillende foto's. Overduidelijk.

Mijn punt is en blijft. Dit had ik ook met mijn Nikon in JPG kunnen schieten en dan was ik veel eerder klaar geweest. Dan schiet je foto precies zoals hem hebben wilt. En dat gaat bij mij veel sneller. Nu stond ik te prutsen met welke belichting moet ik hebben om de nabewerking zo goed mogelijk te maken. Daar was ik net zolang mee bezig als dat ik mijn Nikon foto kant en klaar had gemaakt ter plekke.

En dan komen we op de pijnplek van RAW fotografie en het hebben van een Hasselblad. Het duurt zo lang. Dat nabewerken bedoel ik dan. Je kan iedere kant op, maar nog veel vaker de foute kant. Niets van wat je ziet is echt. Het komt uit de software. Niet uit je keuzes tijdens het fotograferen, maar de keuzes tijdens het nabewerken. Hierboven zijn expres twee redelijke extreme voorbeelden. Juist om dit punt te kunnen maken.

Met mijn nabewerking probeer ik alsnog te maken wat ik normaal gesproken al lang gehad zou hebben. Het is een beetje de omgekeerde wereld. Heb ik dan spijt van dat ik hem gekocht heb? Nee absoluut niet. Want ik heb hem gekocht om hele grote prints voor klanten te kunnen maken and e allerhoogste kwaliteit. Dat is de functie van mijn Hasselblad koffer. Allerhoogste kwaliteit en kleuren. Niet omdat het het sneller of mooier is. Ja, het is wel mooier uiteindelijk, maar niet als je alleen maar op je scherm je foto's zit bekijken. Of alleen op Flickr plaatst. Of nooit groter print dan A3. Blijf dan maar lekker met je Fuji, Canon en Nikon spelen. Kortom 99% van de fotografen valt af. Printen, dat is het. Een foto is pas een foto als die op papier staat. Door te printen ga je ook beter leren fotografen. Dan pas ga je jeuïgen foto's snappen. En je camera ook.

Had ik dan niet beter een Fuji midden formaat kunnen kopen?

Nee ook niet. Ik vind sinds een jaar of vijf de Fuji kleuren niet meer stabiel mooi. Ze kunnen wel mooi zijn, maar ze zwemmen te vaak de verkeerde kant op.En iedere opvolgende camera heeft weer een compleet ander kleuren pallet vergeleken met de voorganger. Fuji is wat dat betreft zo inconsistent. Ik wil betrouwbare kleuren en de allerhoogste scherpte met een dijk van een dynamisch bereik.

Twee van de drie kan Fuji ook leveren. Maar niet de kleuren. De Fuji heeft echt wel weer als voordeel dat die wel alle instellingen kan maken in jpg. ja, dat wel. Ik heb het overwogen. Maar de kleuren en de bouwkwaliteit…. het is niet wat ik persoonlijk wens. Liever had ik op een Fuji in jpg al mijn instellingen zelf willen maken. Veel makkelijker er directer. Maar die kleuren…. het blijft gokken. Ik zeg dus niet dat ze nooit mooi zijn. dat heb ik niet geschreven. Maar de Fuji kleuren zwemmen alle kanten op. Ze zijn niet onder controle te houden. En dan moet ik dus nog meer nabewerken. En dat wil ik niet. En de bouwkwaliteit is niet om over naar huis te schrijven. Verf wat er af bladdert na een week gebruik, het zou niet moeten mogen. Ook niet voor slechts 3500 euro voor een camera body.

Het menu en de bediening van de 907CX II, maar eigenlijk de 50C achterwand is fenomenaal. Hier zouden alle andere camera merken eens goed naar moeten kijken. Hoe eenvoudig en hoe simpel. Middels het touchscreen op het lcd display. Ja, ieder merk zou hier heel veel van kunnen leren. Het is als een I-pad. Beetje swipen, schuiven, een keer wat indrukken en alles staat goed.

Vier knoppen zie je op de onderzijde onder het display zitten. Die heb je ook nog wel eens nodig. Maar het meeste van je instellingen doe je door het scherm aan te raken. Dan komt er een ander menu zichtbaar, even vergeten te fotograferen en dan swipe je naar het juiste vakje waar je iets wilt veranderen. Geniaal.

En heel veel meer valt er over de bediening van deze Hasselblad niet toe te voegen. Het is zo simpel. Iedereen die deze camera voor het eerst in handen zou krijgen zou meteen de weg erop kunnen vinden. Zo eenvoudig.

Het fotograferen zelf is ouderwets. Het geeft mij de feeling van 30-40 jaar geleden. De camera ligt als een blok in je handen. Het uitklapbare scherm doet dienst als zoeker. Ook vol in de zon is het beeld prima te zien en te beoordelen. Het histogram is betrouwbaar. Er zou wel nog een live histogram mogen komen. Dat is er nu niet. Misschien iets voor de toekomst. Draadloos flitsen met de Hasselblad is iets waar ivm in de toekomst nog wel eens wat over ga schrijven. Het viel mij op dat er in Nederland totaal geen kennis is op dit gebeid. Draadloos flitsen met Hasselblad. In geen enkel winkel weet men er iets van. Heb je ooit een vraag en wil je dit ook doen, kom dan maar naar mij toe. Ik heb alles uitgezocht. En het werkt prima. Maar je moet even weten hoe en wat je ervoor nodig hebt.

Ik heb niet het idee dat na dezer test de verkopen van Hasselblad gigantisch zullen gaan stijgen in Nederland. Wat trouwens ook niet kan. Het schijnt dat Transcontinenta en de Greef en Partners zich gaan samenvoegen. Maar dit duurt zo lang. Ik geloof dat de ene de andere gaat overnemen. En daarom misschien wel de voorraden laag gehouden worden omdat anders de overnamen niet lukt. Ik gok dit verhaal. Ik weet het niet zeker, maar heb wel een sterk onderbuik gevoel. Hoe kan het anders dan dat er in Nederland eigenlijk al een maand of vijf er geen voorraden zijn? Dat bestaat niet. Hier in Frankrijk is alles en overal op voorraad. Zelfs een DJI drone (in Rouen, dus niet eens in Parijs) winkel heeft alles van Hasselblad. Cameranu zitten al maanden zonder. Kamera express heeft wel wat, maar weten niet wat het is. En daarom ligt het er waarschijnlijk nog.

Als ik Hasselblad zweden zou zijn dan zou ik maar eens heel snel naar een andere Nederlandse importeur gaan kijken. Maar goed, ik kan dit makkelijk schrijven omdat ik niet het idee heb dat veel mensen dit zullen gaan kopen. Hoe sterk de prijzen ook zijn gezakt van het midden formaat segment, met dank aan Fuji, het is en blijft een dure tak van fotografie. Ook ik ben nog niet klaar. Want nu moet ik weer een andere monitor gaan kopen. 2550 x 1440 resolutie van mijn iMac is veel en veel te laag voor een door Hasselblad gemaakte foto. Je moet echt een 4K monitor hebben. Alleen ingezoomd kan ik nu zien hoe scherp de foto is of niet. Kijk je naar het totaal plaatje dan is het sowieso onscherp. Dus er moet weer een Ben SW 271 komen. Maar die is ook weer 1500 euro. Kortom, bezint eer ge begint.

In principe is de Hasselblad de beste camera die je kunt kopen. Als je weet wat je doet waarvoor je het doet en weet wat je doel is. Dit aanschaffen als hobby camera heeft eigenlijk geen zin. Niet voor je vogels niet voor je portretten of andere vaste onderwerpen. Koop dan gewoon een Canon R5 of een Nikon Z7. Daar heb je dan veel meer aan. Ook al is de Hasselblad vele malen beter.

Je hebt pas wat aan een Hasselblad, zo simpel is en blijft het, als je werk maakt wat groter moet zijn dan A3. Doe je dat niet dan hoef je er niet eens aan te denken. Dai in combinatie met fotografen die nog zelf printen, hoeveel zijn dat er nog? En dan heb je de doelgroep voor een Hasselblad te pakken. Dat is mijn aankoop advies. Of noem het resumé.

En nu de echte resume:

Kortom, de Hasselblad 907 CX II 50C. Een beest van een camera. Zodra het kan gebruik ik hem. Kwaliteit is zo hoog. En het is zo fijn om ermee te fotograferen. Dat het een hoop nabewerken is, ben ik nu wel aan gewend en zegt ook alles over mij. Omdat ik dat met al mijn andere camera's niet doe. Ook omdat het niet nodig is omdat ik zo goed weet wat er kan met een camera. Daarom heb ik Raw niet nodig. Maar met de Hasselblad heb je niet veel keuze. Dus toen moest ik wel. Door die eerst eperiode ben ik heen. Maar nog steeds blijf ik als een JPG fotograaf fotograferen. Je moet mij eens zien tetheren in de studio, Stap voor stap bouw ik mijn beeld nog steeds op. Met live weergave op de monitor. Foto voor foto. Tezamen met de instellingen ik in de Hasselblad Phocus software wel kan maken. Beetje contrast erbij, wat verzadiging aanpassen. Schaduwen iets oplichten. Het blijft dus op die manier eigenlijk jpg fotografie voor mij. Dus ik heb mijn weg gevonden.

Kleuren: de mooiste van de hele fotografische wereld.
Scherpte: Lekker en heel erg goed, maar niet het allerbelangrijkste. Ik zou eerder zeggen dat ik de zachte scherpte nog veel mooier vind. En ja, dat is Hasselblad.
Bediening: ongeëvenaard.
Bouw: als een baksteen zo solide

Prijs: Ja het kost wat, maar dan heb je ook wat. Mits je aan de randvoorwaarden voldoet. Groter werken dan A3 en veel printen. Anders komt de kwaliteit er niet echt uit. Eerdaags kun je het gaan bekijken als het goed is, als ik mijn zin krijg van de gemeente Argentat op vier foto's van 4 x 2 meter groot. Die worden scherper dan jij op je computerscherm ziet. Hasselblad kun je eindeloos blijven uitvergroten.

Het resultaat van een middagje tetheren aan de computer. Stap voor stap je beeld opbouwen. ieder detail doet er toe. Zie hoe ik heb gekozen voor zachte scherpte. Dat is het mooiste van echte scherpte. Kijk naar de doorsteking in de donker dop. Kijk hoe mooi en makkelijk ik de reflectie in het glas onder controle heb kunne houden. En niets met doden en burnen, nee gewoon met lichtplaatsing en juist belichten.

Hasselblad I love it. Als het niet anders kan dan pakkim nog wel de Nikon of de Fuji. Maar het liefst toch echt alles met de Hasselblad maken. Want wie weet heb ik de foto nog wel eens heel erg groot nodig. Dus kan ik hem maar beter gelijk heel erg groot schieten. Er is haast geen weg meer terug als je ermee begonnen bent. Dat is de andere kant van het verhaal. Gemeente Argentat heeft vele foto's van mij. Hele mooie, maar ze zijn te klein om hele grote panelen mee te vullen. Er hangt op dit moment een expositie van mij ergens in een goed restaurant. Allemaal geprint op 1x 1 meter. Je weet niet wat je ziet. Toen ik ze voor het eerst zag zo groot, sprongen zowat de tranen in mijn ogen. dat ik bijna zoiets had, van heb ik dat gemaakt? Hoe groter des te mooier. Dat is ook de reden waarom mensen onderste boven zijn als ze naar een expositie van Erwin Olaf zijn geweest. Alles is groot geprint. Dan zie je het pas echt. De kunstenaar in deze maakt handig gebruik van dit effect. Groot formaat overdonderd je gevoelens.

Nu hoeven we niet allemaal een Erwin Olaf te worden, maar het zou wel leuker mooier zijn. Dit is mijn betoog voor formaat en Hasselblad. Met alle plus en min punten. Een test of een review is het nauwelijks meer te benoemen. Maar die ga ik toch ook niet meer echt schrijven. Daar ben ik wel klaar mee. Zeker als je zelf met de alles overtreffende trap fotografeert.

Dit moet je gewoon eens groot zien op 1 bij 1 meter. Dan pas zie je waar ik het over heb. Toen ik deze foto maakte had ik de camera net 's ochtends binnen gekregen. Ik ben nooit bang voor een klein gokje. Ook al was het een betaalde opdracht.